501 km van Assen

Ondanks dat mijn voet nog niet 100% is, was ik een tijdje geleden met de 4e OW Cup alweer op de motor gekropen. En nu ook met de 501 km van Assen kon ik het niet laten… Samen met Ilja Pokorny stond ik aan de start van deze inmiddels wel bekende race in Assen. Dit keer beide op een Yamaha R1!

In de trainingen begon ik rustig met opbouwen en alle 3 de kwalificaties splitsten Ilja en ik op zodat we evenveel rijtijd hadden. Mijn doel voor deze race was vooral mijn ritme en niveau terug vinden op de motor. Na de zware blessure aan mijn voet en enkel wordt dat namelijk nog een grote uitdaging. Er was geen druk om iets te presteren en gewoon gezelligheid en km’s maken was het plan. Daarom had ik ook een stapel gebruikte banden mee genomen om die op te rijden. Uiteindelijk behaalden we in de kwalificaties met mijn rondetijd van 1.46 een 16e startplek op de grid. Heel netjes!

Ilja en ik hadden het al een paar keer besproken wie er zou starten. Immers met de Le Mans start moet je rennen en dat was met mijn voet niet een van de sterkste punten. Echter is het wel belangrijk om in de eerste ronden veel positities te pakken want dat wordt later in de race alleen maar moeilijker. Uiteindelijk besloten we toch dat Ilja de start zou doen en ik me zou “gedragen” met mijn voet. Het rennen zou nl een soort hinkelen worden en daarna de draai om op de motor te komen zou hem ook geen goed doen. Echter toen Ilja richting de grid moest om op te stellen besloot haar R1 er even de brui aan te geven! De accu hield het voor gezien. Gelukkig kwam hij na een sprintje aanduwen weer aan de praat en kon ze richting grid. Ik ging wel snel klaar staan want als ze daar niet zou wegkomen dan moest ik als nog de baan op. Maar al snel bleek dat haar R1 dit keer wel aan ging en Ilja kwam toch weg. Zo reden we aan het begin van de race op positie 44 en hadden we nog aardig wat werk te doen.

Na ruim een half uur kwam Ilja de baan af en begon ik aan mijn stint. Ik geloof dat dat van p36 naar 29 ging en toen was het weer de beurt aan Ilja. Zo wisselden we een aantal keer en het ging ontzettend lekker. Het team was ook super voor elkaar en de wissels gingen netjes. De meeste mensen reden met 3 of zelfs 4 personen de race en wij waren met ons 2. Dat was wel wat zwaar, want je komt de motor af, en in mijn geval: even voet omhoog en koelen, drinken erin, banaan erbij…en gas er weer op! Wij hadden ook sponsordag en daarbij waren er ontzettend veel mensen komen kijken. Heel leuk ook om te zien dat iedereen er van kan mee genieten en extra support helpt natuurlijk altijd voor snellere rondetijden!

Al snel kwam het einde van de race in zicht. De snelle mannen vooraan hoefden nog maar 36 ronden en we besloten dit op te delen in 2 stints. Ilja ging de baan op maar ruim voordat ze op de helft was…begon ze het zwaar te krijgen. De mannen vroegen of ik nog even 22 rondes zou kunnen doen? Tja, waarom niet? Dus Ilja werd naar binnen gehaald en ik begon aan de eindsprint. Letterlijk en figuurlijk! Ik had eindelijk mijn ritme weer terug en ging de baan op met positie 26 op het pitbord. Echter in het begin veranderde er nog weinig op dat pitbord en ik ging nog wat harder! Uiteindelijk reed ik rondetijden van 1.46 en dan ook nog meerdere keren achter elkaar, incl. inhalen van andere rijders! Sommige ronden haalde ik er wel 5 of meer in. Het gevoel was helemaal terug en dat voelde super! Natuurlijk voelde ik wel pijn in mijn voet, maar omdat het de laatste stint was gaf ik gewoon alles. En zo verscheen er p24, p22, en toen p20 op het bord met nog 3 ronden te gaan…. Het rijden leek af en toe meer op glijden want de voorband was al 2 dagen oud maar het ging heerlijk! Toen dacht ik…vooruit…we gaan voor p19! En nog even flink gas er op en uiteindelijk zijn we zelfs gefinisht op P18!!! Een super resultaat!

Graag wil ik het team bedanken voor alle hulp! Het liep helemaal super met z’n alle!