De 501 km van Assen:

Samen met Ilja Pokorny op haar Yamaha R1 en ik op mijn Kawasaki ZX6 vormden wij het GirlsGORacing Team en heb ik afgelopen zaterdag de 501 km van Assen gereden. Deze grootste Endurance race van NL wordt 1x per jaar gereden en er doen veel bekende coureurs aan mee.

In de ochtend met de kwalificaties was het erg regenachtig maar dat is voor mij geen probleem.  Ook Ilja ging lekker in de regen. We verdeelden de kwalificaties dus nadat ik de baan op was geweest ging Ilja. De 3e kwalificatie startte ik ook en kon ik mijn tijd nog met 3 seconden verbeteren en wat plekken pakken. We stonden daarmee 11e. Echter droogde het nog wat meer op toen Ilja op de baan was en daarmee kwamen een aantal rijders weer onderdoor aan deze tijd. Uiteindelijk mochten we starten van de 20e positie van de 50 teams.

Ik zou de start doen en na een korte sprint sprong ik op de motor en was meteen weg. We hadden gelukkig op het laatste moment gekozen voor droog weer banden en dat was precies goed. De baan was nog nat maar droogde wel op. In deze eerste ronde kon ik wat mensen voorbij komen en ik kwam de eerste ronde door op P18. Na ongeveer 20 ronden kwam ik binnen rond de 12e plek. We hadden besloten lange stints te doen en daarmee ook wat wissels uit te sparen. Ilja ging de baan op en reed al snel ook nette tijden en had een goed ritme.
We reden de race met ons tweeën, waar anderen met 3 of zelfs 4 rijders de race reden. Dus ik had erg weinig tijd om uit te rusten en voor ik er erg in had mocht ik alweer. Deze 2e stint ging ook prima. Wel merkte ik dat de voorband slecht was geworden. Ik reed dit weekend alleen met gebruikte sets banden en deze was ineens wel heel snel gegaan. Ik kon de stint gelukkig wel uitrijden en Ilja was weer aan de beurt.
Echter na een paar ronden kwam ze niet meer door. Ze bleek door een andere rijder van achter te zijn aangereden en was gecrasht. Gelukkig was ze zelf oké met uitzondering van flink wat kneuzingen en blauwe plekken. Zo jammer, want het ging net zo lekker!
Intussen waren we vanaf de 18e plek helemaal afgezakt van de lijst. We bungelden helemaal onderaan en waren laatste. Gelukkig kwam uiteindelijk na 19 minuten de transponder weer terug en ik besloot de race in mijn eentje uit te rijden.
De eerste stint was wel te doen maar inmiddels begon mijn hand wel flink pijn te doen. Na de val in Oschersleben had ik weer wat mankementen aan mijn hand terug gekregen van een jaar geleden in Hengelo. Doordat ik deze hand probeerde te ontzien werden de andere hand en pols ook pijnlijk. Na een 20 ronden kwam ik even binnen voor een tank brandstof, wat drinken, even mijn handen wat rust gunnen en een plaspauze. Daarna ben ik weer opgestapt om de race uit te rijden. In de aanloop naar deze race hadden we als geintje gezegd dat NIET laatste worden het doel was. Echter leek dat na de val ineens een bijna onmogelijke opgave want we hadden immers 19 minuten van de race gemist en de rest liep al een aantal ronden voor.
Toch kwam ik steeds dichterbij en uiteindelijk kwam ik met een goed gevoel als 45e over de finish! Achter ons nog een drietal andere teams en daarnaast nog een aantal die de race niet konden uitrijden, dus zeker geen laatste!

Graag wil ik het hele team bedanken voor de hulp en gezelligheid! Net zo belangrijk als de coureurs op de motors zijn de mensen erachter en zonder jullie zijn we nergens. Ook alle supporters bedankt voor jullie komst. Van wat aanmoediging gaan we natuurlijk alleen maar harder!
Al met al was het een ontzettend gezellige dag en ik heb genoten. Volgend jaar weer?! ?