Dubbele races in Oschersleben

Alle dagen dat we hier waren hadden we weer prachtig weer dus daar lag het niet aan. We konden op de eerste dag wat trainingen doen en voor mij wel fijn voor de eerste keer met de Superbike hier. De 1000 lijnen zijn hier echter niet heel erg anders als bij de 600, alleen is het wel zwaarder. In de eerste trainingen op deze baan werd me daarbij ook al duidelijk dat deze baan erg heftig was voor mijn voet die nog herstelende is van de verschillende breuken opgelopen in Le Mans afgelopen april. Vooral de chicanes achterin waren haast niet te doen want ik kreeg simpelweg de motor niet snel genoeg omgegooid naar de andere kant. Na wat verschillende dingen proberen had ik toch een manier gevonden om er zo goed mogelijk door te komen en niet teveel tijd te verliezen.

Op de vrijdagochtend hadden we 2 kwalificaties en in de eerste zette ik meteen een tijd neer van 1.31.4 oftewel 1,5 seconden sneller dan mijn PR op deze baan! Daar was ik wel blij mee. Echter in de 2e kwalificatie ging het in een van de eerste ronden helemaal mis. Ik ging het achterste rechte stuk over en bij de chicane aangekomen stuurde ik netjes in, maar ineens was de voorkant van de motor weg en gleed ik de grindbak in! Ik werd hier echt door verrast want het voelde allemaal onder controle. Eigelijk snapte ik het niet helemaal. Later wel, want er blijken een aantal hobbeltjes te zitten bij de apex van de bocht en waarschijnlijk heeft een van deze hobbels mij verrast. De motor was de grindbak ingeschoven en gelukkig op 1 kant gebleven. (Wel ontzettend balen van de grindschade) Zelf was ik er ook goed vanaf gekomen op wat flinke blauwe plekken en hoofdpijn na (mede dankzij mijn goede Shark Helm).

Gelukkig was er tussen kwalificatie 2 en de race een flink aantal uren ruimte, dus konden we de motor nog weer opbouwen voor de 1e race. Al die tijd hadden we ook wel nodig maar we kregen hem klaar. Bedankt mannen voor de hulp!! Helaas hadden we geen tijd of mogelijkheid meer om de motor echt te testen. Dus hopelijk zou alles kloppen in de opwarmronde?  Aangekomen op de startgrid timmerde ik de koppeling nog wat meer terug op de plek, de remhendel nog ietsje aanpassen en ja ik was er klaar voor!! De lichten gingen aan en..WEG waren we! De start ging erg goed en ik kon bijna 2 rijders van de rij voor me voorbij komen, maar ik zat aan de binnenkant en werd klem gereden. Sja die plek kon ik dus vergeten. De eerste ronden was ik nog niet helemaal in het raceritme. Was de motor goed? Voelde alles OK? Maar na 2 ronden was ik daarvan overtuigd en ging vol gas. Ik zag op mijn pitbord dat ik op de hielen werd gezeten door een andere rijder maar uiteindelijk bleef ik hem voor en ging (doordat een rijder voor me een tijdpenalty had) als 6e over de finish! Daar waren we erg blij mee.

Race 2 was de volgende dag na een wel heel erg korte warm-up!? Ik had een mooie theorie bedacht voor de start…zo snel mogelijk naar voren en naar rechts zodat ik niet klem gereden zou worden. Echter ging die theorie in rook op omdat Alexander precies hetzelfde dacht maar dan andersom dus naar links. Hij klemde mij en Toine zo mooi naar de binnenkant waardoor we niet meer de bocht in konden en moesten wachten met insturen. Dat was balen want ik verloor het niet alleen van hem, maar ook van iemand achter me. Ik baalde flink en beet me vast in de achterkant van de rijder voor me. Ik probeerde er op meerdere punten voorbij te komen en uiteindelijk lukte me dat ook! Ik probeerde zo snel mogelijk weg te rijden en kreeg Alexander weer in het visier. Ik kon daar iets naar toe rijden en zag intussen dat op het pitbord de afstand tussen mij en degene achter me steeds groter werd. Toen ik net door begon te krijgen dat ik niet naar Alexander toe kon komen en misschien maar beter de race netjes kon uitrijden… werd ik voorbij gestoken door een andere rijder! Waar kwam die nu vandaan….??? Op het pitbord had ik het niet gezien en ik werd er echt door verrast. Maar prima….gas erop en terugpakken! Dat lukte me ook na 1 ronde… echter werd ik even later opnieuw voorbij gestoken. Vlak daarna kwamen we tussen de achterblijvers die we al op een ronde zetten. Het inhalen ging bij de eerste goed maar daarna zat ik pal achter iemand net voordat we door de chicanes gingen. De rijder voor me was er al wel voorbij en toen ik er uit kwam had hij meteen een flinke voorsprong gekregen!! De race werd al snel afgevlagd en ik ging als 8e over de finish. Jeetje wat baalde ik!! Dat had niet gemoeten.

Toch was het een erg netjes resultaat gezien de omstandigheden. We konden ondanks de crash nog rijden en mijn voet stribbelde ook flink tegen. We gingen dus ook met een goed gevoel naar huis. Over 2 weken zijn we weer terug op Assen. Hopelijk zal mij voet zich daar beter kunnen houden en kan ik weer meer in de buurt komen van de tijden waar ik het seizoen mee begonnen ben.