Een fantastische start met een abrupt einde…

We zijn weer terug thuis na een weekje Spanje. Daar zijn we van start gegaan op circuit Cartagena waar ik vorig jaar ook ben geweest met de Kawasaki ZX6. Dit keer waren we er met de Yamaha R1 die we afgelopen maanden hebben opgebouwd voor  seizoen 2018. We zijn er veel weekenden en avonden druk mee geweest en waren heel erg benieuwd of de voorbereidingen goed zouden uitpakken?! Al in de eerste ronden kreeg ik een grote glimlach op mijn gezicht die er niet meer af ging deze dagen! De motor stond perfect afgesteld en voelde erg goed! Ik had natuurlijk al eerder met een Yamaha r1 gereden in de 24H Endurance. Maar daar was de motor voor mij niet goed afgesteld door het onderlinge tijdverschil met de andere meiden. Dit keer hadden we veel zwaardere veren gestoken en ook de algemene afstelling aangepast. Meteen in die eerste bochten voelde ik het al… daar kan ik alles mee! Ik moest terug op de 1000 wel weer ontzettend wennen aan het schakelmoment, de rijlijnen en het rijgedrag. Ik heb een sterke 600 rijstijl en dat zal nog wel tijd gaan kosten om aan te passen naar de 1000. Maar elke dag ging dat beter en de laatste dag was al een groot verschil met de eerste. Ik remde meer rechtop een hoek in, en zette de motor ook sneller overeind zodat het gas eerder open kon. Toch blijf ik graag gebruik maken van hoge bochtensnelheid en dat moet ik toch wat gaan afleren. Ook mijn houding moet beter. Maar af en toe kreeg ik het al voor elkaar om het achterwiel lichtjes los te remmen en ook het wheeliën vond ik geweldig. Het vertrouwen was er, en al op de eerste dag verbrak ik mijn PR. De volgende dag opnieuw en op de laatste dag nog eens! In totaal 3 seconden harder als vorig jaar en dat op oude banden en inclusief inhalen van wat andere rijders.

Na 3 dagen Cartagena stonden er ook nog 2 dagen op Valencia gepland.. Daar ben ik nog nooit geweest en keek ik echt naar uit. Ik had mijn huiswerk gedaan en kende de bochten al uit mijn hoofd. In de ochtend nog een rondje gefietst en ik was er klaar voor! Ik ging de baan op met de Yamaha en voelde meteen dat er mooie bochten tussen zaten. Dat werd genieten! Ik kwam door en begon aan m’n eerste volledige ronde. Uitkomen van de laatste bocht net voor het rechte stuk merkte ik ineens dat de motor niet wilde schakelen en ik gleed tegelijkertijd weg met de achterkant. Ik keek naar beneden en alles was olie!!!! Laarzen, pak… motor. Snel zette ik hem uit en stuurde het kunstgras op langs de pitmuur. Daar kon ik hem gelukkig overeind houden en laten uitrollen. Einde pitmuur snel de pitstraat in en kijken wat er was… maar m’n vermoeden klopte. Het blok was ontploft! Ik kon het niet geloven! Al die maanden voorbereiding, de vele uren, en geld wat dat al gekost had.. allemaal voor niets! We wilden een jaar zorgeloos rijden en hadden daar alles aan gedaan.  Alles was ook gewoon origineel gebleven om het risico op problemen maar zo klein mogelijk te houden. En dan houd hij het nog geen week vol? De teleurstelling was (en is) erg groot. Sta je dan op een mooi circuit met je nieuwe kapotte motor?!
Ik probeerde mezelf maar op te beuren aan het feit dat ik de motor overeind had gehouden. Het blok was stuk, de rest nog heel inclusief ik zelf en andere rijders! (Gelukkig was er geen oliespoor door snel de baan af te gaan)

Toen kwam de keerzijde van zoiets… het was echt geweldig hoeveel reacties er kwamen. Mensen die meeleven en me even kwamen opbeuren. Ik kreeg zelfs ontzettend veel motoren aangeboden om de dagen mee te rijden. Ontzettend lief! Ik durfde dat echter niet aan omdat ik dan (met een beetje meer pech) nog verder in de problemen kon komen.
Het motorblok van de r1 kunnen we namelijk echt afschrijven… de drijfstang is afgebroken (pure pech!) en met 3 flinke gaten in het Carter wordt het een moeilijk verhaal. Vooral ook omdat de losse onderdelen die nodig zijn, net zoveel kosten als een compleet nieuw blok. Een gebruikte versie is al moeilijk te vinden en als je er een vind is die duur en heeft ook vaak service nodig. Daarmee komt het verhaal al snel op vele duizenden euro’s…

De volgende dag zijn Jeroen en ik toch weer naar het circuit gegaan. Even wat anderen aanmoedigen en ook omdat we nu eenmaal geen shopaholic’s zijn en liever motoren zien…
Daar aangekomen bleek de steun en support nog groter! Intussen waren er veel mensen verzameld die me willen helpen om terug op de motor te komen. Mensen spraken me aan en ook vanuit Nederland waren er berichten en telefoontjes. Zo mooi. Alles bij elkaar maakt een mooie start om een nieuw blok aan te kunnen schaffen en het gaf me zeker weer hoop en moed! We zijn nu weer thuis en gaan eens bekijken hoe we dit allemaal kunnen oplossen zodat ik in april toch aan de start kan staan van de eerste NK Supercup 1000 wedstrijd in Assen!