WK Endurance 24H Bol d’or: 8e in Stock klasse!

Ondanks dat het eerder in het jaar nog onzeker was of ik een WK endurance zou rijden, is het uiteindelijk toch door gegaan! Het team wilde ontzettend graag dat ik zou rijden en nu was het toch weer zo ver! De lange reis met auto en caravan naar het zuiden van Frankrijk deed ik samen met mijn moeder. Op de maandagmiddag kwamen we aan en hielpen nog mee opbouwen van de cateringtent, pitbox enz.

De dinsdag was bedoeld voor nog wat training. Echter was er in de ochtend al weer een serieuze rode vlag waardoor de rijtijd flink werd ingekort. Uiteindelijk konden we tweemaal per persoon wat ronden maken en ik moest ook weer verschrikkelijk wennen. Een week ervoor had ik de 6H endurance nog gereden op de Kawasaki en dat voelt toch wel anders. Ik moest echt weer omschakelen naar het vermogen, schakelmoment en rijlijnen van de 1000cc. Gelukkig had ik het in de 2e sessie weer te pakken en klaar voor de kwalificaties.

Op de woensdag hadden we alleen de inschrijvingen en daarbij ook de keuring van de motoren en helmen, kleding, enz. In de middag hadden we niets op de planning en ben ik met mijn moeder de toerist uit gaan hangen. Intussen was ik wel heel erg ziek geworden met een flinke buikgriep. Ik had nog maar een paar dagen tot de race dus ik moest wel opknappen? Ik ging die avond dan ook vroeg naar bed.

Donderdagochtend was ik heel voorzichtig met wat ik at en op een aantal bananen en water deed ik de kwalificatie. Dit ging erg netjes en ik reed een 2.05. Toch had ik het gevoeld dat er veel meer in zat. De motor had weinig grip aan de achterkant bij de exit van de bochten terwijl dat juist heel belangrijk is bij een 1000. Daarmee maak je de meters. Bij mij was het meer een gevecht met de motor omdat ik te weinig ondersteuning had aan de achterkant. Die avond was er nog de avondtraining… een aantal ronden maken en weer naar binnen. Het was wel weer even wennen…. ingehaald worden door je eigen schaduw, de lichten van iemand die achter je rijd, en het lange rechte stuk in het donker.

Op de vrijdag hadden we een 2e kwalificatie. Ik was vastbesloten om een snellere tijd te rijden. Ondanks de te zachte vering kon ik voelen dat het erin zat. Echter vlak voor dat ik de baan op ging was er een regen bui. De baan werd niet volledig nat maar een verbetering werd moeilijker. Toen ik opstapte bleek ik ook geen nieuwe banden te hebben. Het team had besloten wat te sparen voor de race en in deze situatie was het ook niet logisch om te verbeteren.  Uiteindelijk reed ik alsnog dezelfde tijd als de eerste kwalificatie dus zeker niet slecht. Met mijn tijd van 2.05, Amandine een 2.07 en Muriel een 2.08 hadden we een 54e startplek op de grid van 59 teams totaal.

Einde van die middag hadden we de pitwalk met een gigantische opkomst. Je kunt zeker merken dat het endurance rijden een echt Frans gebeuren is. De mensen zijn er helemaal fanatiek op en volgen alle races. Ook waren er veel mensen die ons persoonlijk kwamen opzoeken. De vorige keer was dat nog niet zo maar het team begint toch bekendheid te krijgen. Sommige kwamen zelfs met kadootjes aanzetten! Een hele leuke ervaring!

En toen….was het zo ver! Tijd voor de race! Ik was de snelste van de dames en daarom moest ik de race starten. De start zelf ging niet perfect en ik werd nog aangereden bij de eerste meters maar de eerste ronden gingen wel super! Ik haalde de een na de andere rijder in. Logisch ook want ik stond door de gemiddelde tijd van de kwalificatie tussen rijders die veel langzamer waren. Uiteindelijk had ik aan het einde van deze stint de 38e plek te pakken! Na mij kwam Amandine en daarna Muriel. De race ging erg goed en we konden plekje voor plekje winnen. Sommige teams vielen uit door motorisch defect of een crash en anderen haalden we in op de baan. Al snel viel de avond in. Ondanks het donker kon ik de eerste stint gewoon constante tijden rijden van 2.06. Daar was ik erg blij mee. In het begin van de nacht kreeg ik wel mijn dipje. Ik zat in een stoel en had moeite met het open houden van mijn ogen. Zelfs toen ik met helm en alles klaar zat was ik aan het knikkebollen. Gelukkig schakelt zoiets weer uit als je gaat rijden! haha. Tussen de stints door at ik wat en liet de fysio wat aan mijn handen doen. Verder voelde ik me buiten het slaaptekort aardig fit. Ik had flink getraind naar aanloop van deze race en daarvan had ik nu het profijt!

Ik was ontzettend blij toen de nacht voorbij was. Deze stints zijn meestal het zwaarste van de hele race. We hielden de hele race stints van bijna een uur aan. Dat is erg zwaar maar daarmee spaarden we wissels uit en konden we ook naar voren rijden. Toen het weer licht werd gingen we ook weer wat harder ondanks dat we erg moe waren. Ik kon constante tijden rijden van 2.06-2.07. Vorig jaar was dat totaal anders doordat ik veel last had van mijn handblessure van Hengelo. Nu was ik echt in een lekker ritme en rond 12 uur was mijn laatste stint. Amandine en ik reden zo lang mogelijk zodat Muriel die erg moe was, nog maar een korte stint nodig had om de race te finishen. Uiteindelijk behaalden we de finish op een 19e plek algemeen en maar liefst een 8e plek in de Stock klasse!! We gingen dus naar huis met WK punten!! Een super resultaat wat we nooit hadden verwacht.

Graag wil ik het team bedanken voor de perfect geprepareerde motoren, het harde werken en de gezelligheid. Ook wil ik iedereen bedanken voor de ondersteuning en support (bij de baan en thuis)!! Dat motiveert altijd. Ook had ik ontzettend veel berichtjes na afloop en bleken veel mensen alles gevolgd te hebben. Erg leuk om te horen.